در دستگاه متوکّل مرد سخنوری بود به نام هریسه، روزی به متوکّل گفت: کاری که دستگاه تو برای امام هادی علیه السلام انجام می?دهد هیچ? کس برای خودت انجام نمی?دهد، زیرا هرگاه او به این? جا می?آید حتی زحمت کنار زدن پرده را نیز تحمّل نمی?کند و اطرافیان تو پرده را برایش بالا می?زنند

در دستگاه متوکّل مرد سخنوری بود به نام هریسه، روزی به متوکّل گفت: کاری که دستگاه تو برای امام هادی علیه السلام انجام می?دهد هیچ? کس برای خودت انجام نمی?دهد، زیرا هرگاه او به این? جا می?آید حتی زحمت کنار زدن پرده را نیز تحمّل نمی?کند و اطرافیان تو پرده را برایش بالا می?زنند. متوکّل اعلان کرد که از این به بعد کسی حقّ ندارد برای علی بن محمّد دست به پرده?ها بزند، امّا با ورود حضرت، باد پرده?ها را بالا برد و بعد از ورود حضرت، پرده?ها به حال خود بازگشت. این قضیه هنگام مراجعت حضرت نیز تکرار شد، متوکّل احساس کرد که مشکل پیچیده?تر شد و ادامه این روند بیشتر به ضرر اوست لذا دستور داد: بعد از این که او به این جا آمد پرده را برایش کنار بزنید.(1)

لا یَرضی الحَسودُ عَمّن یَحسُدهُ الاّ بِالمَوتِ اَو بِزَوالِ النِّعمَةِ. (2)
حسود جز به مرگ آن که به دو حسد می?ورزد و یا زوال نعمت از او راضی نخواهد شد.

ادامه مطلب...

بر اساس برخی روایات اسلامی، گروهی از مردم جزو «ابدال» هستند؛ یعنی آنهایی که هرگز زمین از وجود پر برکتشان خالی نمی‌ماند. بدین جهت، برخی می‌پرسند اینان چه کسانی هستند، چند نفرند، از کدام شهر و دیارند، ویژگی‌های آنان کدام است، در کجا زندگی می‌کنند، و آیا در زمان غیبت امام مهدی(ع) نقشی دارند یا خیر؟

ماهیت ابدال
در این زمینه که ابدال چه کسانی هستند، نظرهای متفاوتی وجود دارد که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:

الف ـ جانشینان پیامبران: یک نظر این است که ابدال، اوصیا و جانشینان پیامبران هستند، که پس از آنها زندگی می‌کردند. «خالدبن هیثم فارسی» می‌گوید: به امام رضا(ع) عرض کردم: مردم گمان می‌کنند که در روی زمین گروهی به نام ابدال وجود دارند، اینان کیانند؟ حضرت در پاسخ فرمودند:
«راست گفتند. منظور از ابدال، همان اوصیا و جانشینان هستند که خداوند پس از مرگ و رحلت هر پیامبری، آنها را بدل و جانشین او قرار می‌دهد تا اینکه به حضرت محمّد(ص) آنها را خاتمه داد».1

ب ـ امامان معصوم(ع): عقیدة دیگر این است که ابدال، همان امامان معصوم(ع) هستند. محدّث بزرگوار، شیخ عبّاس قمی می‌نویسد: « از دیگر روایات نیز به دست می‌آید که منظور از ابدال، امامان معصوم(ع) هستند.»2
مرحوم محدّث قمی با ابراز تردید از اینکه ابدال شامل امامان معصوم(ع) باشد، می‌نویسد:
«دعای روایت شده از امّ داوود، که از امام صادق(ع)، در نیمة رجب وارد شده است، دلالت دارد که ابدال غیر از امامان هستند، اگرچه صراحتی در این خصوص ندارد و ممکن است بر تأکید حمل شود».3
و دعای مورد نظر این است که حضرت می‌فرماید:
خداوندا!‌ بر «ابدال»، «اوتاد»، «سیاح»، «عبّاد»، «مخلصان»، «زاهدان»، و اهل کوشش و تلاش درود فرست و محمد و خاندان او را به برترین دوردها و فراوان‌ترین بخشش‌ها مخصوص گردان.4

ج ـ یاران امامان: با باور عدّه‌ای ممکن است ابدال بر گروهی از یاران خاص و مقرّب امامان معصوم(ع) اطلاق شود. چنان‌که شیخ عباس قمی به این موضوع اشاره کرده، می‌نویسد: «نیز احتمال دارد که یاران خاصّ امامان معصوم(ع) باشند».5

ادامه مطلب...

روح خدا به خدا پیوست

14خرداد-15خرداد-رحلت امام خمینی تسلیت باد-امام خمینی

بینش روشن درباره اسلام و علوم اسلامی، قدرت استنباط در فقه و حقوق اسلامی، آگاهی و شناخت وسیع در مورد مسائل زمان و مقتضیات عصر حاضر و نیز شجاعت ، تدبیر و مدیریت قوی در حضرت آیت الله خامنه ای، موجب این انتخاب مجلس خبرگان بود. ایشان از مبارزان نخستین انقلاب از سال  1342 بوده و در پستهای عضو شورای عالی دفاع، حزب جمهوری اسلامی، امامت جمعه تهران، نمایندگی مجلس خبرگان و ریاست جمهوری و... مسؤولیت داشتند. با اعلام خبر رهبری معظم له، دل های مسلمانان شاد و دشمنان اسلام و انقلاب مایوس شدند.

حضرت آیت الله خامنه اى بنا بر وصیت حضرت امام «قدس سره»، در مجلس خبرگان و در برابر دیدگان مصیبت زده و حیرت آلود میلیونها ایرانى و  خارجى وصیت‏نامه سیاسى - الهى حضرت امام را قرائت نمودند و توانمند و رسا، آخرین توصیه ‏هاى جاودانه امام را به اطلاع همگان رساندند. مردم وفادار، هشیار، متدین و انقلابى ایران، از ابراز بیعت و وفادارى و حق شناسى نسبت به انتخاب شایسته مجلس خبرگان نیز غافل نبودند و با دیدار رهبر جدید خود، هرگونه کج اندیشى و فرصت توطئه را از دشمن خارجى و ایادى داخلى او سلب کردند.

خداوند حکیم، امر دیگرى را براى این ملت و حضرت آیت الله خامنه اى مقدر فرموده بود که با رحلت‏ حضرت امام (ره)، این تقدیر جارى شد. حضرت آیت الله خامنه ‏اى، همچنان که تمامى مسؤولیتها را به صورت تکلیف پذیرفته بودند، در قبال مسؤولیت رهبرى نیز تا آن‏گاه که بر عهده ایشان تکلیف نشد، قدمى براى این مسؤولیت‏ برنداشته و حتى فکر آن را نیز نمى‏کردند.

 چنانکه در این باره می فرمایند:

 براى این مسؤولیت، از خدا استمداد کردم و باز هم استمداد مى‏کنم و هر لحظه و هر آن، در حال استمداد از پروردگار هستم تا بتوانم این مسؤولیت را در حد وسع خودم - که تکلیف هم بیش از وسع نیست - با قدرت و قوت و حفظ شان والاى این مقام، حفظ کنم و انجام بدهم. این، تکلیف من است که امیدوارم ان شاء الله شمول لطف و ترحم الهى و دعاى ولى عصر (عج) و مؤمنین صالح باشم.

اما حضرت امام خمینى «قدس سره»، با روشن‏ بینى الهى خود، اخلاص و توانایى حضرت آیت الله خامنه ‏اى را در اندازه‏ هاى رهبرى ملت مى‏دیدند و گاه به اشاره و گاه به تصریح این موضوع را مطرح مى‏فرمودند. در جلسه فوق العاده مجلس خبرگان که پس از رحلت‏ حضرت امام (ره) تشکیل شد، بحث روى شوراى رهبرى بود که حضرت آیت الله خامنه ‏اى هم با آن موافق بودند، اما قضاى الهى چیز دیگرى بود و اصرار مقام معظم رهبرى در آن مجلس، مبنى بر عدم پذیرش این مسؤولیت، به رغم استدلالهایى که مى‏فرمودند، مقبول نیفتاد و رداى مبارک رهبرى امت‏ بر دوش تواناى ایشان قرار گرفت.  

ادامه مطلب...