یادش نمی کنم که مرا؛ یاد دیگری ست....راهش نمی روم ؛ که مرا؛ راه دیگری ست

می خواهم از همه ؛ به ظهورش دعا کنند

وقت دعا به او دل من؛ جای دیگری ست

عمری به خوان سفره مهرش نشسته ام

درکم نمی شود که حواسم ؛ به دیگری ست

باشد همیشه سایه لطفش ؛ به روی سر

سر می کشم کنار ؛ که سر سوی دیگری ست

او در نماز نیمه شبش ؛ فکر ما بود

ما را نماز ظهر ؛ تمنای دیگری ست

آزرده گشت است دلم ؛ بس خطا که کرد

او دست من گرفته ؛ دلم دست دیگری ست

رو کن سهیل از سر صدق و خلوص دل

امید وار باش که او ؛ فیض دیگری ست

مهدی چه دلی داری ؛ می گردی و می بینی... خلقی به فراموشی ؛ قومی به زراندوزی

مهدی (عج)چه دلی داری؛ می گردی و می بینی

خلقی به فراموشی؛ قومی به زراندوزی

قومی به دغل بازی؛ شادند و بسی راضی

قومی به جگر سوزی؛ گردند پی روزی

خلقی شده سرگردان؛ در دام بسی شیطان

قومی پی آب و نان؛ باشند به خود سوزی

سیراب نمی گردند؛ از حرص و طمع قومی

قومی که زخون دل؛ دارند سرافرازی

خلقی به هوسبازی؛ سرگرم به طنازی

خلقی به وفا داری؛ در خدمت و جان سوزی

قربان تو آقایی؛ که با خبر از مایی

ماییم چو گردابی؛ سرگشته در این بازی

بس کن تو سهیل این غم؛ بگذار یکی مرهم

بر سینه پرداغم؛ بیهوده بپردازی